- stękać
- stękać I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, stękaćam, stękaća, stękaćają {{/stl_8}}– stęknąć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVa, stękaćnę, stękaćnie, stękaćnij, stękaćnął, stękaćnęli {{/stl_8}}{{stl_7}}'wydawać głuche, ciężkie westchnienia': {{/stl_7}}{{stl_10}}Stękać z bólu, z wysiłku. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}\ {{stl_20}}{{/stl_20}}stękać II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'narzekać, uskarżać się na coś, utyskiwać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Stękać na biedę, na ciężkie czasy, na bóle głowy. Ciągle stęka, że nie ma pieniędzy. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'mówiąc, czytając, recytując, zacinać się, jąkać się; przerywać, wtrącając coś bez związku; dukać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Stękał przy odpowiedzi. Stękał, odczytując na głos pismo. Co tam stękasz? {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.